ΣΥΡΙΓΓΙΑ ΤΟΥ ΛΕΠΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ
Τα συρίγγια αποτελούν μια ανώμαλη διασύνδεση μεταξύ δυο οργάνων με επιθηλιακή επένδυση και ενώ τα εντεροδερματικά συρίγγια μπορούν να σχηματιστούν αυθόρμητα ως αποτέλεσμα της νόσου, περίπου το 80% αποτελούν επιπλοκή των χειρουργικών επεμβάσεων (διάσπαση της αναστόμωσης ή τραυματισμός του εντέρου κατά την διατομή).
Διάγνωση
Συμπτώματα και Σημεία
Ο σχηματισμός του μετεγχειρητικού συριγγίου σηματοδοτείται από πυρετό, κοιλιακό πόνο και διάταση. Συχνά αναγνωρίζεται μια λοίμωξη ενός τραύματος και παροχετεύεται για 7-10 ημέρες μετεγχειρητικά με ταυτόχρονη παροχέτευση εντερικού περιεχομένου διαμέσου της κοιλιακής τομής. Τα αυθόρμητα συρίγγια από τα νεοπλάσματα ή την φλεγμονώδη νόσο συνήθως αναπτύσσονται με πιο αργή πορεία. Τα εντεροδερματικά συρίγγια συχνά σχετίζονται με αποστήματα τα οποία συχνά παροχετεύουν ατελώς με συριγγοποίηση έτσι ώστε η εμμένουσα σήψη να αποτελεί μια συχνή κατάσταση. Η διαφυγή του εντερικού υγρού διαμέσου του συριγγίου μπορεί να προκαλέσει σοβαρές διαβρώσεις στο δέρμα και στους ιστούς του κοιλιακού τοιχώματος. Η επιμένουσα σήψη και η δυσκολία στην θρέψη του ασθενούς συμβάλλουν στην ταχεία απώλεια βάρους.
Απεικονιστικές Εξετάσεις
Ο στόχος των απεικονιστικών εξετάσεων είναι η εντόπιση ταυτόχρονης κοιλιακής παθολογίας και ο χαρακτηρισμός του συριγγίου. Οι εξετάσεις με σκιαγραφικό μέσο που χορηγείται από το στόμα, από το ορθό ή διαμέσου του συριγγίου (συριγγογραφία) διαγράφει την ανώμαλη ανατομία, καθώς και την εσωτερική εντερική νόσο και παρουσιάζει την θέση και τον αριθμό των συριγγίων, το μήκος και την πορεία τους, τις σχετιζόμενες αποστηματικές κοιλότητες και την παρουσία περιφερικής απόφραξης. Οι ακτινολόγοι μπορούν να εισχωρήσουν καθετήρες εντός του αυλού και να παρέχουν λεπτομερή διαγνωστική πληροφορία. Η διαδικασία αυτή μπορεί να είναι επίσης θεραπευτική. Οι αξονικές τομογραφίες, η ενδοσκόπηση και άλλες ειδικές εξετάσεις μπορεί να ενδείκνυνται σε συγκεκριμένους ασθενείς.
Θεραπεία
Η αρχική αντιμετώπιση ενός εντεροδερματικού συριγγίου περιλαμβάνει την αναγνώριση του συριγγίου, τον έλεγχο της σήψης, την αναζωογόνηση, την τοπική περιποίηση του τραύματος και την βελτίωση της διατροφής. Μια συστηματική προσέγγιση η οποία συνδυάζει διαγνωστικές, υποστηρικτικές και χειρουργικές επεμβάσεις είναι θεμελιώδης για την αντιμετώπιση του ασθενούς με συρίγγια. Ο κατάλληλος συγχρονισμός της επέμβασης είναι το ίδιο σημαντικός όπως και σε μερικές άλλες καταστάσεις.
Περίπου το 30% των συριγγίων θα επουλωθούν αυθόρμητα με κατάλληλη συντηρητική θεραπεία. Η νόσος Crohn, το ακτινοβολημένο έντερο, ο καρκίνος, το ξένο σώμα, η περιφερική απόφραξη, η εκτεταμένη διακοπή της εντερικής συνέχειας και ένα βραχύ συρίγγιο (<2εκ) σχετίζονται με την αποτυχία της επούλωσης του συριγγίου. Αν τα συρίγγια πρόκειται να επουλωθούν συντηρητικά, αυτό συνήθως επιτυγχάνεται εντός 5-6 εβδομάδων μετά την εκρίζωση της λοίμωξης και την παροχή επαρκούς διατροφικής υποστήριξης. Σε ασθενείς που δεν επιτυγχάνεται η επούλωση εντός 6 εβδομάδων, συχνά θα χρειαστούν χειρουργική επέμβαση. Ωστόσο η χειρουργική επέμβαση θα πρέπει να αναβάλλεται, μέχρι κάποιος να προβλέψει ότι έχει παρέλθει η φάση με τις οξείες συμφύσεις που σχετίζονται με το εντεροδερματικό συρίγγιο και η διατροφή έχει βελτιστοποιηθεί τυπικά τουλάχιστον 3 μήνες μετά από την τελευταία χειρουργική επέμβαση. Το συρίγγιο θα πρέπει να αφαιρεθεί, η σχετιζόμενη απόφραξη να αποκατασταθεί και να επανέλθει η συνέχεια του εντερικού σωλήνα με μια λειτουργική τελικο–τελική αναστόμωση.
