Οι καλοήθεις κακώσεις και στενώσεις προκαλούνται από χειρουργική κάκωση στο 95% των περιπτώσεων. Το υπόλοιπο είναι αποτέλεσμα από εξωτερικό κοιλιακό τραύμα ή σπάνια από διάβρωση του πόρου από χολόλιθο. Η πρόληψη της κάκωσης  του πόρου εξαρτάται από το συνδυασμό τεχνικής δεξιότητας, εμπειρίας, και λεπτομερή γνώση της φυσιολογικής ανατομίας και των παραλλαγών στην πύλη του ήπατος. 

Η πιο συχνή βλάβη συνίσταται σε διατομή ενός τμήματος του χοληδόχου πόρου ως αποτέλεσμα της λανθασμένης αναγνώρισή του ως κυστικού πόρου. Άλλα παραδείγματα είναι η μερική διατομή, η απόφραξη με μεταλλικούς αλτήρες (clips), η κάκωση του δεξιού ηπατικού πόρου και η διαφυγή από τον κυστικό πόρο.

Μπορεί να υπάρχουν ή και όχι εκδηλώσεις της κάκωσης του πόρου κατά τη μετεγχειρητική περίοδο. Μετά από μια λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση, η συνήθης εκδήλωση είναι χολώδης ασκίτης που παρουσιάζεται με κοιλιακή διάταση, μετεωρισμό, άλγος και ήπιο ίκτερο, αφού ο πόρος είναι συνήθως ανοικτός προς την κοιλία. Τα συμπτώματα είναι σχετικά ήπια και μπορεί για μικρό χρονικό διάστημα να μιμούνται ειλεό μέχρι να επιδεινωθεί η κλινική εικόνα ώστε να χρειαστεί νέα επέμβαση. 

Οι κακώσεις μετά από ανοικτή χολοκυστεκτομή πιο συχνά εκδηλώνονται με διαλείποντα επεισόδια χολαγγειϊτιδας ή ίκτερο ως συνέπεια της στένωσης των χοληφόρων.

Τα ευρήματα δεν είναι ξεκάθαρα. Ο χολώδης ασκίτης προκαλεί κοιλιακή διάταση και ειλεό, και σπάνια χολική περιτονίτιδα με τοξικότητα. Συνήθως εκδηλώνεται ίκτερος κατά τη διάρκεια ενός επεισοδίου χολαγγειϊτιδας.

 Ο χολώδης ασκίτης μπορεί να διαπιστωθεί με υπερηχογράφημα ή αξονική τομογραφία. Είναι απαραίτητη η PTC και η ERCP για τον καθορισμό της ανατομίας. 

Οι κακώσεις του χοληδόχου πόρου πρέπει να αποκαθίστανται χειρουργικά σε όλους εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων ασθενών που είναι πιθανόν να βελτιωθούν με μη επεμβατική προσέγγιση. Η εκτομή του προσβεβλημένου τμήματος του πόρου και η Roux-en-Y ηπατικονηστιδική αναστόμωση ενδείκνυνται τόσο σε οξείες όσο και σε χρόνιες κακώσεις. Το χοληφόρο δένδρο πρέπει να προσδιορίζεται με προεγχειρητική χολαγγειογραφία. Το κλειδί της επιτυχίας είναι ο ακριβής προσδιορισμός της διατομής και η ικανότητα συρραφής υγιούς πόρου με υγιές έντερο. 

Όταν δεν είναι τεχνικά εφικτή μια οριστική αποκατάσταση, η στένωση μπορεί να διαταθεί με την τοποθέτηση διηπατικά ενός καθετήρα που φέρει στο άκρο του μπαλόνι.