Η εμφυσηματική χολοκυστίτιδα είναι μια σπάνια κατάσταση στην οποία εμφανίζονται μέσα στον αυλό της χοληδόχου κύστης, στο τοίχωμά της, το περιχολοκυστικό χώρο και μερικές φορές στα χοληφόρα,  φυσαλίδες αέρα από αναερόβια λοίμωξη. Τα είδη κλωστηριδίων είναι οι πιο συχνοί οργανισμοί που εμπλέκονται, αλλά μπορούν να ανευρεθούν και άλλα αναερόβια που σχηματίζουν αέρα όπως η E.coli ή αναερόβιοι στρεπτόκοκκοι. Οι άνδρες προσβάλλονται τρεις φορές περισσότερο σε σχέση με τις γυναίκες, ενώ το 20% των ασθενών έχουν σακχαρώδη διαβήτη. Σε αντίθεση με τη συνήθη μορφή της οξείας χολοκυστίτιδας, η νόσος πιθανόν είναι μια βακτηριακή λοίμωξη από την πρώτη στιγμή. Σε πολλές περιπτώσεις, η χοληδόχος κύστη δεν περιέχει λίθους.

Η νόσος ξεκινά με αιφνίδιο και ταχύτατα επιδεινούμενο άλγος στο δεξιό υποχόνδριο. Ο πυρετός και η λευκοκυττάρωση φτάνουν γρήγορα σε υψηλά επίπεδα, ενώ ο ασθενής θεωρείται πιο τοξικός απ’ότι στις συνήθεις περιπτώσεις οξείας χολοκυστίτιδας.  Κατά την ψηλάφηση, μπορεί να διαπιστωθεί μια μάζα στο δεξιό υποχόνδριο.

Οι ακτινογραφίες κοιλίας δείχνουν εμφυσηματώδη ιστό γύρω από τη χοληδόχο κύστη, και στις περισσότερες περιπτώσεις ένα υδραερικό επίπεδο μέσα στον αυλό. Η κλινική και η ακτινολογική εικόνα είναι αρκετά χαρακτηριστικές και έτσι η διάγνωση είναι αρκετά εμφανής. Αν οι αλλαγές στις ακτινογραφίες είναι αμφιλεγόμενες, μπορεί να τις ξεκαθαρίσει μια αξονική τομογραφία.

Ο ασθενής πρέπει να  αντιμετωπίζεται με υψηλές δόσεις αντιβιοτικών έναντι των κλωστηριδίων και των άλλων ειδών που αναφέρθηκαν παραπάνω. Τα αρχικά μέτρα αναζωογόνησης πρέπει να ακολουθεί επείγουσα χειρουργική επέμβαση. Στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί να γίνει χολκυστεκτομή με ασφάλεια, αλλά οι βαρέως πάσχοντες μπορεί να αντιμετωπιστούν καλύτερα με χολοκυστοστομία. Οι επιπλοκές είναι ίδιες με τις άλλες μορφές οξείας χολοκυστίτιδας, αλλά η νόσος είναι πιο σοβαρή και με υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας.