ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΟΞΕΙΑΣ ΧΟΛΟΚΥΣΤΙΤΙΔΑΣ
Εμπύημα
Στο εμπύημα (πυώδης χολοκυστίτιδα), η χοληδόχος κύστη είναι γεμάτη πύον και ο ασθενής γίνεται περισσότερο τοξικός, με υψηλά κύματα πυρετού 39-40οC, ρίγος και λευκοκυττάρωση πάνω από 15000/ml. Πρέπει να χορηγούνται ενδοφλεβίως αντιβιοτικά και να γίνεται διαδερμική χολοκυστοστομία ή χολοκυστεκτομή.
Διάτρηση
Η διάτρηση μπορεί να γίνει με τρεις τρόπους: (1) περιχαρακωμένη διάτρηση με περιχολοκυστικό απόστημα, (2) ελεύθερη διάτρηση με γενικευμένη περιτονίτιδα και (3) διάτρηση σε γειτονικά κοίλα σπλάγχνα, με σχηματισμό συριγγίου. Η διάτρηση μπορεί να συμβεί πολύ νωρίς στις πρώτες 3 ημέρες μετά την έναρξη της οξείας χολοκυστίτιδας ή πολύ αργά έως και τη δεύτερη εβδομάδα.
Θεραπεία
Πρέπει να γίνεται ενδοφλέβια χορήγηση υγρών για τη αποκατάσταση της αφυδάτωσης και των ηλεκτρολυτικών διαταραχών, ενώ πρέπει να τοποθετείται και ρινογαστρικός σωλήνας. Αφού η νόσος υποχωρεί με τα αντιβιοτικά στο 60% των περιπτώσεων, μια προσέγγιση είναι η αντιμετώπιση του ασθενούς με παρακολούθηση, με σχεδιασμό για εκλεκτική χολοκυστεκτομή μετά την ανάρρωση, περιορίζοντας τη χειρουργική επέμβαση κατά τη διάρκεια ενός οξέος επεισοδίου σε εκείνους με σοβαρή ή επιδεινωμένη νόσο. Η προσέγγιση αυτή δεν υποστηρίζεται στην οξεία αλιθιασική χολοκυστίτιδα.
Το προτεινόμενο σχέδιο είναι η διενέργεια χολοκυστεκτομής σε όλους τους ασθενείς εκτός αν υπάρχουν ειδικές αντενδείξεις για την επέμβαση (πχ σοβαρή συνυπάρχουσα νόσος). Οι κύριοι παράγοντες που επηρεάζουν την απόφαση είναι οι ακόλουθοι: (1) πότε τέθηκε η διάγνωση, (2) η γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς τροποποιείται από συνυπάρχουσες παθήσεις ή την παρούσα πάθηση και (3) σημεία τοπικών επιπλοκών της οξείας χολοκυστίτιδας. Αν υπάρχει υποψία διάτρησης ή εμπυήματος (επιπλοκών), τότε ενδείκνυται επείγουσα χειρουργική επέμβαση.
Περίπου το 10% των ασθενών χρειάζονται επείγουσα χειρουργική επέμβαση. Αυτές είναι γενικά κλινικές καταστάσεις στις οποίες η νόσος φαίνεται να επιπλέκεται ή είναι έτοιμη να επιπλακεί. Ο υψηλός πυρετός( 39οC), η εκσεσημασμένη λευκοκυττάρωση (>15000/ml) ή το ρίγος υποδηλώνουν πυώδη εξέλιξη. Όταν η γενική κατάσταση του ασθενούς είναι πτωχή, η προτιμότερη θεραπεία είναι η διαδερμική χολοκυστοστομία μέσω καθετήρα. Οι ασθενείς με καλύτερη γενικά κατάσταση υγείας πρέπει να αντιμετωπίζονται με χολοκυστεκτομή.
Η χολοκυστεκτομή αποτελεί την προτιμότερη επέμβαση στην οξεία χολοκυστίτιδα και μπορεί να εκτελεστεί λαπαροσκοπικά στο 50% των ασθενών.
