ΛΕΜΦΩΜΑ ΣΤΟΜΑΧΟΥ
Το λέμφωμα είναι ο δεύτερος πιο συχνός πρωτοπαθής καρκίνος του στομάχου, αλλά ευθύνεται μόνο για το 2% του συνολικού αριθμού, ενώ το 95% είναι αδενοκαρκινώματα. Σχεδόν όλα είναι non-Hodgkin λεμφώματα και γενικά ταξινομούνται σαν λεμφώματα (MALT) που σχετίζονται με το βλεννογόνο των Β κυττάρων του λεμφικού ιστού. Υποκατηγοριοποιούνται επιπρόσθετα σαν χαμηλού βαθμού και υψηλού βαθμού με βάση το πυρηνικό μοντέλο. Περίπου το 20% των ασθενών εμφανίζουν έναν δεύτερο πρωτοπαθή καρκίνο σ’ένα άλλο όργανο.
Σημεία και Συμπτώματα
Τα κύρια συμπτώματα είναι επιγαστραλγία και απώλεια βάρους, όπως και στο αδενοκαρκίνωμα. Χαρακτηριστικά, ο όγκος έχει συμπαγή στοιχεία κατά τη στιγμή της διάγνωσης. Σε σύγκριση με το αδενοκαρκίνωμα του στομάχου, τα συμπτώματα του γαστρικού λεμφώματος είναι συνήθως ήπια σε σχέση με το μέγεθος της βλάβης. Ψηλαφητή επιγαστρική μάζα παρουσιάζεται στο 50% των ασθενών.
Διάγνωση
Οι απεικονιστικές εξετάσεις θα αναδείξουν τη βλάβη, αν και είναι σύνηθες να θεωρηθεί λανθασμένα ως αδενοκαρκίνωμα ή καλοήθες έλκος στομάχου. Η γαστροσκόπηση με λήψη βιοψίας καθώς και υλικού για κυτταρολογική εξέταση θέτει τη σωστή διάγνωση προεγχειρητικά σε περίπου 75% των περιπτώσεων. Αν δεν μπορεί να τεθεί παθολογοανατομική διάγνωση, ο χειρουργός μπορεί να θεωρήσει λανθασμένα ότι η νόσος είναι ένας ανεγχείρητος καρκίνος εξαιτίας του μεγάλου μεγέθους του. Η προεγχειρητική σταδιοποίηση πρέπει να περιλαμβάνει αξονική τομογραφία και βιοψία μυελού οστών.
Θεραπευτικές Μέθοδοι
Η θεραπεία ενός περιορισμένης έκτασης, χαμηλού βαθμού λεμφώματος στομάχου συνίσταται σε θεραπεία με αντιβιοτικά του H.pylori, αν υπάρχει. Περισσότερο εκτεταμένη νόσος μπορεί να χρειάζεται αντιμετώπιση με εξωτερική ακτινοβολία ή ρετουξιμάμπη.
Το ψευδολέμφωμα του στομάχου αποτελείται από μια μάζα λεμφικού ιστού στο γαστρικό τοίχωμα και συχνά σχετίζεται με ένα υπερκείμενο βλεννογονικό έλκος. Θεωρείται ότι αντικατοπτρίζει μια ανταπόκριση στη χρόνια φλεγμονή. Η βλάβη δεν είναι κακοήθης, αν και οι κλινικές εκδηλώσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν άλγος, απώλεια βάρους και μια μάζα κατά την απεικόνιση δεν μπορεί να τη διακρίνουν από μια κακοήθη βλάβη.
Η θεραπεία του γαστρικού ψευδολεμφώματος γίνεται με εκτομή. Η διάκριση από το λέμφωμα γίνεται με ιστολογική εξέταση του παρασκευάσματος. Δεν ενδείκνυται επικουρική θεραπεία μετεγχειρητικά.
