ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΑ ΣΤΟΜΑΧΟΥ ΚΑΙ ΔΩΔΕΚΑΔΑΚΤΥΛΟΥ
ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΑ ΣΤΟΜΑΧΟΥ
Τα εκκολπώματα του στομάχου είναι συχνά και συνήθως ασυμπτωματικά. Τα περισσότερα είναι εκκολπώματα εξ ώσεως που αποτελούνται μόνο από βλεννογόνο και υποβλεννογόνιο, εντοπίζονται στο έλασσον τόξο σε απόσταση λίγων εκατοστών από τη γαστροοισοφαγική συμβολή. Αυτά που εντοπίζονται στην προπυλωρική περιοχή γενικά αποτελούνται από όλες τις στιβάδες και είναι πιο πιθανό να είναι συμπτωματικά. Ελάχιστοι ασθενείς παρουσιάζουν συμπτώματα αιμορραγίας ή λοίμωξης από ένα γαστρικό εκκόλπωμα, αλλά για τις περισσότερες από αυτές τις βλάβες αποτελούν τυχαία ευρήματα κατά την απεικόνιση ή την ενδοσκόπηση. Απεικονιστικά μπορεί να συγχέονται με γαστρικό έλκος.
ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΑ ΔΩΔΕΚΑΔΑΚΤΥΛΟΥ
Τα εκκολπώματα του δωδεκαδακτύλου ανευρίσκονται στο 20% των νεκρωτομικών υλικών και στο 5-10% των απεικονίσεων του ανωτέρου πεπτικού. Τα συμπτώματα είναι ασυνήθη και μόνο το 1% των εκκολπωμάτων που διαπιστώνονται με τις απεικονιστικές μεθόδους χρειάζονται χειρουργική επέμβαση.
Τα δωδεκαδακτυλικά εκκολπώματα εξ ώσεως είναι επίκτητες προσεκβολές του βλεννογόνου και του υποβλεννογόνιου, το 90% των οποίων εντοπίζεται στο έσω τμήμα του δωδεκαδακτύλου. Είναι σπάνια πριν την ηλικία των 40 ετών. Τα περισσότερα είναι συμπαγή και βρίσκονται στα πρώτα 2.5εκ από το φύμα του Vater. Υπάρχει υψηλή επίπτωση χολολιθίασης στους ασθενείς με περιφυματικά εκκολπώματα. Τα εκκολπώματα δεν αναπτύσσονται στην πρώτη μοίρα του δωδεκαδακτύλου, ενώ εκκολπωματικοί σχηματισμοί μπορούν να δημιουργηθούν από ουλοποίηση εξαιτίας πεπτικού έλκους ή χολοκυστίτιδας.
Ελάχιστοι ασθενείς έχουν χρόνιο μεταγευματικό κοιλιακό άλγος ή δυσπεψία που προκαλείται από ένα εκκόλπωμα δωδεκαδακτύλου.
Θεραπεία
Η θεραπεία βασίζεται στα αντιόξινα και τα αντιχολινεργικά.
Η χειρουργική αντιμετώπιση ενδείκνυται στις επιπλοκές και σπάνια σε ανθεκτικά συμπτώματα. Η εκτομή και η σύγκλειση σε δυο στρώματα είναι συνήθως δυνατή μετά από κινητοποίηση του δωδεκαδακτύλου και παρασκευή του δωδεκαδακτύλου από το πάγκρεας. Σε περίπτωση διάτρησης η εκτομή του εκκολπώματος και η σύγκλειση του ελλείμματος έχουν ανώτερο αποτέλεσμα από την απλή παροχέτευση. Αν εμφανιστεί απόφραξη χοληφόρων σ’έναν ασθενή του οποίου ο χοληδόχος πόρος αποχετεύει μέσα σε εκκόλπωμα, η εκτομή μπορεί να είναι επικίνδυνη.
Ο σπάνιος δίκην ανεμοστρόβιλου ενδοαυλικό εκκόλπωμα συνήθως εκδηλώνεται με ασαφές άλγος επιγαστρίου και μεταγευματική πληρότητα, αν και μερικές φορές παρατηρείται αιμορραγία από το έντερο ή παγκρεατίτιδα. Η διάγνωση μπορεί να τεθεί μέσω απεικονιστικών εξετάσεων. Το εκκόλπωμα μπορεί να αφαιρεθεί μέσω δωδεκαδακτυλοτομής. Σε μερικές περιπτώσεις, η στένωση που προκαλείται από ένα εκκόλπωμα μπορεί να διασταλεί ενδοσκοπικά.
